Studia doktoranckie w przeciwieństwie do studiów niższego szczebla trwają cztery lata. W tym czasie doktoranci muszą wykazać się umiejętnościami, wiedzą, etc.
Do ich podstawowych obowiązków oprócz prac doktorskich należą praktyki dydaktyczne, publikacje naukowe, czynne i bierne uczestnictwo w konferencjach i sympozjach naukowych. Końcowym elementem tego stopnia nauczania są obrony prac doktorskich. Prace doktorskie w przeciwieństwie do prac magisterskich czy licencjackich bronione są publicznie. A to znaczy, że w obronie udział wziąć może każdy, a co więcej każdy może zadać i pytanie.
Po uzyskaniu tytułu doktora, wiele osób zastanawia się nad tym, co dalej, jak dalej pokierować swoją ścieżką życiową, czy poprzestać na tytule doktora nauk czy powalczyć o kolejny tytuł. Co ciekawe, w dzisiejszych czasach, co raz więcej osób wybiera drugą drogę.
Habilitacja nadawana jest w trakcie przewodu habilitacyjnego, który składa się z kilku elementów. Jednym z najważniejszych jest oczywiście przedstawienie rozprawy habilitacyjnej. Kolejnym bardzo ważnym krokiem jest kolokwium habilitacyjne. Kolokwium habilitacyjne polega na tym, że specjalnie w tym celu powołana komisja zadaje szereg pytań habilitantowi. Pytania dotyczą dziedziny wiedzy, z której odbywa się habilitacja. Po pozytywnie zdanym kolokwium habilitacyjnym habilitant wygłasza wykład habilitacyjny.
W przeciwieństwie do obrony prac doktorskich habilitacja odbywa się za zamkniętymi drzwiami. Oznacza to, że tylko nieliczni, a dokładniej recenzenci i pozostali członkowie komisji egzaminacyjnej mogą brać w niej udział.